شاید کسی نداند چرا این غزل در پیشانی دیوان خواجه آورده شده است ، غزلی که بر اساس چینش الفبایی می بایست چند غزل پسین میبود . اما بی تردیدجای درستی قرار گرفته است . این غزل را شاید بتوان مانیفست غزلیات حافظ دانست . تقریبا تمام آنچه که در اوراق پیش رو قرار است با آن روبه رو شویم به آن پرداخته شده و در این غزل می بینیم . از نقشی که قرار است شخصیت ساقی در دیوان ایفا کند و تم عشق و خون جگر کشیدنهای آن و راهنمایی و فرمانبرداری از پیرمغان گرفته تا گذر هولناک و سریع عمر و وقت و بدنامی و راز و اسرار عاشقی و حضور دائم او (معشوق) در جان عاشق .

ادامه مطلب

شعر حافظ منشوری است در حرکت دوار : برجستگی ایهام و کنایه کلک خیال انگیز حافظ چنان باغ تفرجی را به صنع کشیده است که هر که پا در آن می گذارد از بوی خوشش سرمست می شود و به قدر قوّت شامه خود نصیب می بیند . چنان رستاخیزی در صورخیالی به پا کرده که ساکنان عرش نیز شیفته شعر او شده اند : صبحدم از عرش می آمد …

ادامه مطلب

  همجوشی پارادکسیکال مضمون و محتوا در بافت کلام حافظ  گویی عبارت ( این شرح بی نهایت ) را درباره دیوان حافظ گفته اند  . شعر او همیشه تشنگی تفسیر و قابلیت تاویل شدن دارد . گویی همیشه منتظر است کس دیگری باز بیاید با مکتوبی در دست که : شرحی بر غزلیات خواجه دارم . با این وجود غزلیات حافظ نه قصاید خاقانی است که با اصطلاحات نجوم و …

ادامه مطلب

  شکست کلان روایتها در منشور ذهن و کلام حافظ  شاید بتوان گفت یکی از دلایلی که موجب ایجاد مقبولیت و همه پسندی حافظ است ، بسامد بالای ( هرکسی از ظن خود شد یار من ) در فهم ابیات اوست . از خواص گرفته تا عوام ذهن و روح همه پیوندی محکم و دوستانه با زبان حافظ دارند. گویی زبان همه است و از زبان همه سخن می گوید …

ادامه مطلب